غزلیات سعدی

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن به از آن که ببندی و نپایی

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

ای که گقتی مرو اندر پی خوبان زمانه

ماکجاییم در این بحر تفکر تو کجایی

عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت

همه سهل است تحمل نکنم بار جدایی

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

خلق گویند برو دل به هوای دگری ده

نکنم خاصه در ایام اتابک دو هوایی

                                                     

 «سعدی»

تو را دوست دارم ، تو را دوست دارم

من از عهد آدم تو را دوست دارم

از آغـــاز عالــم تو را دوست دارم

چه شب ها من و آسمان تا دم صبح

سرودیم نم نم ؛ تـــــو را دوست دارم

نه خطی ، نه خالی ! نه خواب و خیالی !

من ای حس مبهــــم تــــو را دوست دارم

سلامی صمیمی تر از غـم ندیدم

به اندازه ی غم تو را دوست دارم

بیــــا تا صدا از دل سنگ خیــــزد

بگوییم با هم : تو را دوست دارم

جهان یک دهان شد همـــآواز با ما :

تو را دوست دارم ، تو را دوست دارم

منبع: وبلاگ دلبرانه

حس-شعر عاشقانه

 

تو چه باشی چه نباشی
پیشم بمونی یا جدا شی

من واست عوض نمیشم
من واست عوض نمیشم

تو برام یه حس خوبی
که مثل ِ نفس میمونه

قدر این حس قشنگو
بگو جز من کی میدونه



نمیتونم نمیتونم
نگران تو نباشم

چجوری بگو چجوری
تا ابد مال تو باشم

دستاتو میگیرم تو بگی بمیر می میرم
برای زندگی باتو عاشق سر به زیرم



نمیتونم نمیتونم
نگران تو نباشم

چجوری بگو چجوری
تا ابد مال تو باشم

پای بی قرار

هـرگز تـو هـم مـانـنـد مـــن آزار دیــدی؟
 یار خودت را از خــودت بـیـزار دیــدی؟
 
آیــا تـو هـم هر پــرده ای را تا گشودی
 از چــار چـوب پـنـجـره دیــوار دیــدی؟

در راه تو

در راه تو بی اراده رفتن خوب است   در چشم تو بی افاده رفتن خوب است

جایی که همه فکر سواری هستند   دنبال دلم پیاده رفتن خوب است . . .

 

 

منو با بوسه دعوت کن

منو با بوسه دعوت کن

 

منو با بوسه دعوت کن به آغوشی که رویامه...

 که وقتی با منی تنها همین جای جهان جامه...

 

بیا گناه کنیم

...::: بیا گناه کنیم :::...

 

بیا دوباره به چشمان هم نگاه کنیم
بیا دوباره در این باره، اشتباه کنیم

 

من و توایم که تنها گناهمان عشق است
عجب گناه قشنگی، بیا گناه کنیم

 

تمام دفترمان را غزل غزل با عشق
کنار نامه اعمالمان سیاه کنیم

 

من و تویی که چنان مثل شیشه شفافیم
که روشن است، اگر توی سینه آه کنیم

 

عزیز من! به زمین و زمانه مدیونیم
اگر که لحظه ای از عمر را تباه کنیم

 

بیار سفره لبخند و بوسه ات را تا
بساط یک غزل تازه روبه راه کنیم

 

برای رویش یک شعر عاشقانه محض
بیا دوباره به چشمان هم نگاه کنیم

 

شعر عاشقانه : یادگاری

خیلی سخته چیزی رو که تا دیشب بود یادگاری

 صبح بلند شی و ببینی که دیگه دوسش نداری

خیلی سخته که نباشه هیچ جایی برای آشتی

بی وفا شه اون کسی که جونتو واسش گذاشتی

خیلی سخته تو زمستون غم بشینه روی برفا

 می سوزونه گاهی قلب و زهر تلخ بعضی حرفا

عاشق و دلتنگی ها

 

 برای ان عاشق بی دل می نویسم که حرمت اشکهایم را ندانست

برای ان مینویسم که معنای انتظار را ندانست،

چه روزها و شبهایی که به یادش سپری کردم

برای ان مینویسم که روزی دلش مهربان بود

می نویسم تا بداند دل شکستن هنر نیست

نه دگر نگاهم را برایش هدیه میکنم ، نه دگر دم از فاصله ها میزنم

و نه با شعرهایم دلتنگی ها را فریاد می زنم

می نویسم شاید نامهربانی هایش را باور کند

 

حلالم کن

 

حلالم کن دارم میرم ...چقدراین لحظه دلگیره  

گناهی گردن مانیست ...همش تقصیر تقدیره