|
شاید طی یکی دو سال اخیر، کسانی که با بازی های رایانه ای سر و کار دارند، با سرویس های Free To Play یا مجانی بازی کن، آشنا هستند. این بازی ها، به معادل نرم افزاری مادر، یعنی Software As a Service شباهت زیادی دارند، با این تفاوت که هزینه اشتراک در آنها پرداخت نمی شود. به عنوان یک مدل کسب و کار، بازی مجانی مدلی دیجیتال و ترکیبی است که معمولا از بخش های مختلفی همچون Freemium، ریزتراکنش ها و اقتصاد مجازی تشکیل می شود.
Freemium نرم افزاری تماما رایگان است که معمولا با دریافت حق عضویت همراه است. ریزتراکنش ها که در واقع منبع اصلی درآمد در بسیاری از بازی های مجانی هستند، به تراکنش هایی گفته می شود که از نظر ارزش پول واقعی، بسیار خرد و کوچک هستند. اقتصاد مجازی، پیاده سازی وسیع تر ریزتراکنش هاست. به عنوان مثال در بستری مجازی که بازیکنان در آنجا به بازی می پردازند، مثل بازی های MMO، خرید، فروش و تبادل بخش های مجازی، اجزای اصلی این اقتصاد را شکل می دهد.
یکی از زیبایی های اقتصاد مجازی این است که می توان داده ها و اطلاعات را به صورت لحظه ای بیرون کشید و اطلاعاتی دقیق از وضع فعلی داشت و همانند اقتصاد دنیای بیرون، تنها به تخمین زدن نپرداخت. در این اقتصاد، پول به دو بخش نرم (که با بازی کردن به دست می آید) و سخت (که از طریق تزریق و تبدیل پول واقعی حاصل می شود) تقسیم می شود.
● روان شناسی و بازی های مجانی
شناخت از ذهن مشتری امر بسیار مهمی در بازی هایF۲P است، دانستن انگیزه های آنها می تواند باعث شود آنها بیشتر و بیشتر به بازی سر بزنند، چه زمانی وقت خوبی برای فروش بخش است یا از نظر آنها وضع تعادل بازی به چه صورتی است. آیا حضور پول در بازی باعث می شود این بازی به بازی «پول بده تا ببری» تبدیل شود یا بخش های بازی منصفانه است؟
به همین منظور، دو مولفه ای که در ادامه می آید و یکی از این دو هنوز نظریه است، می تواند نقش موثری در انتخاب استراتژی صحیح برای رسیدن به موفق داشته باشد.
● نظریه جریان
میهالی ژیژنتمیهالی نظریه جریان را این طور معرفی کرد که تمام بازیخورها دست کم یک بار آن را تجربه کرده اند. نظریه جریان یعنی آن تجربه ای که حضور در بازی آنقدر جذاب باشد که گذر زمان احساس نشود. نظریه جریان می تواند به عنوان غوطه وری مثبت در یک فعالیت تلقی شود. از مولفه های این حالت، جذب شدن کامل در آن فعالیت، اهداف روشن، تمرکز بسیار بالا و درک درست از گذشت زمان را می توان نام برد. در واقع وقوع غوطه وری در هر بازیخوری که در بازی غرق شده است، می تواند به انجام خرید از سوی او منجر شود. پس می توان در نهایت به این نتیجه رسید که کسب درآمد از بازی مجانی، باید در مرحله طراحی و توسعه آن صورت پذیرد.
● خریدهای ناگهانی
خرید بخش های مجازی معمولا لحظه ای و با حداقل زمان تصمیم گیری انجام می گیرد. معمولا خرید بخش ها در بازی بعد از انجام آن برای مدت زمان خاصی صورت می گیرد که بسته به هر بازی می تواند متفاوت باشد. دو فاکتور در خریدهای ناگهانی نقش دارد. نخست دیدن محصول و درک ارزش آن. مثلا می توانیم به بازی Team Fortress ۲ اشاره کنیم که وقتی یک بازیکن در آنجا می میرد، می تواند ببیند دشمنش چه سلاح هایی داشته و برای کشتن او استفاده کرده است. دوم، راحت ترشدن بازی است. به عنوان مثال می توان در بازی های مختلف بخش هایی را پیدا کرد که انجام بازی را ساده تر می کند یا بازیکن را قوی تر می کند.
● بخش های مجازی
حالا که از انگیزه های بازیکن هایی که درون بازی خرید می کنند، خبر داریم، می توانیم به انواع دسته بندی بخش ها در بازی بپردازیم که ثابت شده است از موثرترین ها هستند. این بخش ها می تواند به چهارشاخه تقسیم شود.
● بخش های بیهوده
این دسته از بخش ها، تنها به منظور زیبایی ظاهری استفاده می شود، مثلا بخش هایی که آواتار بازیکن در بازی را عوض می کنند. بخش های بیهوده هیچ کارکردی ندارد، ولی برای بازیکن هایی که به دنبال سبک خاصی از کاراکتر درون بازی خود می گردند، بسیار حیاتی است.
● بهبود قدرت
بخش هایی که قدرت یا در واقع توانایی های بازیکن را در بازی افزایش می دهد و در نتیجه بر تجربه آن فرد از بازی تاثیر بسیار می گذارد. شاید معمول ترین مثالی که می توان در این حوزه زد، بهبود سلاح ها و قدرت حملات، سلامت یا توانایی کاراکتر باشد. باید در طراحی این نوع از بخش ها بدقت تعادل و بالانس بازی را در نظر گرفت وگرنه امکان رفتن کاربران و خلوت شدن سرویس وجود خواهد داشت.
● سرعت
بخش های سرعتی معمولا روند بازی را برای فرد سریع تر می کند، مثلا ساختن یا تعمیر سازه ها سریع تر می شود یا میزان تجربه (XP) او از بازی بیشتر خواهد شد. برای بخش های سرعت، باید تعادل بازی را در نظر گرفت.
● مصرف شدنی
بخش های مصرف شدنی می تواند در شاخه بهبود قدرت یا سرعت قرار بگیرد، چرا که شباهت زیادی به بخش های این دو دسته دارد، هر چند، این دسته از بخش ها به دفعات محدودی می تواند اجرا شود.
● استراتژی های کسب درآمد
حالا که مشخص شد در این گونه از بازی ها چه بخش هایی به فروش می رسد، شیوه فروش این بخش ها نیز مساله دیگری است که باید با دقت به آن پرداخت. شاید ساده ترین الزام آن، به وجود آوردن شیوه های پرداختی باشد که بتواند تعداد کاربرانی را که پول نمی دهند، کمتر کند و آنها را به مشتریانی که پول می دهند، تبدیل سازد. شرکت Paypal در مطالعه ای که انجام داده است، به این نتیجه رسیده که افزودن یک روش دیگر برای پرداخت مبلغ، می تواند مشتریان را تا ۱۴ درصد زیاد کند.
نگهداری نیز مساله سرنوشت ساز دیگری برای بازی ها به شمار می رود. هر چه کاربر بیشتر بازی کند، بیشتر و بیشتر پول پرداخت می کند و بهترین روش برای نگهداری مشتریان این است که آنها را به سمتی ببریم که بیشتر خرید کنند. در نتیجه باید در زمان بندی فروش های ویژه دقت کرد و زمان درست را شناخت.
از استراتژی های دیگر نگهداری می توان به داشتن یک فروشگاه با کاربری ساده و همچنین بررسی مداوم آمارها اشاره کرد. کار دوم، بسیار حیاتی است. اگر ضریب هزینه به ازای هر فرد را در نظر بگیریم، باید از طرف دیگر به فکر حل این معادله باشیم که آیا ارزش حضور فرد در بازی از این هزینه بیشتر می شود یا خیر.
● هزینه های اشتراک قدیمی
پیشنهاد برای دریافت حق عضویت معمولا در بیشتر استراتژی های کسب درآمد وجود دارد و بسیار منعطف است. مشترکان، کاربران دائم سرویس هستند. بهتر است همواره توجه خاصی به این کاربران شود، چرا که این دسته از کاربران هستند که به طور منظم پول پرداخت کرده و باز هم به سرویس سر می زنند، درنتیجه نقش مهمی در بقای سرویس خواهند داشت.
تخفیف، جوایز با پول واقعی و برگزاری رویدادهایی مختص این افراد از روش هایی است که می توان به این دسته از کاربران ارزش نهاد و افراد دیگر را تشویق کرد تا به عنوان مشترک شناسانده شوند.
● آینده کسب و کار مجانی
هر چند برای درک این مدل کسب و کار باید مطالعات بسیار بیشتری انجام داد، اما از تعداد زیادی از سرویس های مشابه می توان نتایج آماری فوق العاده ای به دست آورد. تعداد افرادی که معمولا در این گونه از کسب و کارها، پول خرج می کنند، زیر ۱۰ درصد هستند. یافتن روشی برای کسب درآمد از ۹۰ درصد دیگر، بدون استفاده از تبلیغات هزینه بر، کلید موفقیت آن کسب و کار را رقم می زند.
|
