داستان موفقیت سایت «فیدلی»

شرکت های بزرگ در این سال ها دو راهبرد عهده داشته اند، راهبردهایی که در عین حال متضاد با هم به نظر می رسند:

۱ مدیران و مؤسسان آنها که گذشته خود را فراموش نکرده اند، خودشان نیک می دانند که چطور با پی گرفتن ایده های ساده، ظرف یک دهه یا بیشتر از شرکتی نوگام، به یک شرکت چند میلیارد دلاری تبدیل شده اند.

از همین رو، هر وقت شرکت هایی با ایده های درخشان را می بینند، نگران می شوند، دغدغه آنها این است که نکند این شرکت های کوچک در آینده رقیبان آنها شوند، نکند شرکت خودشان با بزرگ و حجیم شدن، دیگر رحمی برای پروراندن ایده های ناب نباشد، به همین خاطر سعی می کنند شرکت های کوچک را ببلعند و با پیشنهاد قیمت هایی نجومی آنها را بخرند.

صاحبان شرکت های کوچک، خیلی وقت های تسلیم می شوند و ایده شان را می فروشند، البته بعضی از آنها آنقدر جاه طلبند که پاسخ منفی می دهند.

جالب است که هم تسلیم و هم مقاومت شرکت ها کوچک، ممکن است باعث سرخوردگی شود، آنهایی که تسلیم شده اند، نگران هستند که شانس تبدیل شدن به یک شرکت بزرگ را از دست داده اند، یا می هراسند که شرکت های بزرگ، روح ایده بزرگ آنها را درک نکرده باشند و فقط در پی کُشتن آنها برآمده باشند.

آنهایی هم که مقاومت می کنند، مدام از خود می پرسند که آیا شانس کسب مبلغ زیادی پول را از دست نداده اند و آیا در دنیای پرتلاطم امروز با سلیقه های متغیر کاربران، منطقی بوده که به بخت خود، پشت پا زده اند؟

۲ راهبرد دیگر شرکت های بزرگ در قبال ایده های که خریده اند یا خود مستقلا ایجاد کرده اند، خراب کردن آنهاست.

شرکت های بزرگ فناوری، مثل هر شرکت اقتصادی دیگر، دنبال درآمد بیشتر هستند، به همین خاطر دغدغه پول، در طول زمان زایشگری آنها را تهدید می کند.

آنها وقت و نیروی انسانی کافی برای کار روی ایده های کوچک و صیقل دادن آنها ندارند، پس جای تعجب نیست که خیلی از ایده ها را خراب می کنند.

تازه به خاطر پتنت کردن ایده یا اصلا به خاطر جو سرخوردگی و بدبینی ایجاد می کنند، در آینده شخص و شرکت دیگری هم شانس پی گرفتن ایده خراب شده را پیدا نمی کند.

اوه! شرکت فلان نتوانست آن ایده را اجرایی کند، پس من چرا وقتم را تلف کنم؟!

با این مقدمه می رسیم به داستان کوتاه موفقیت سایت فیدلی:

در ۱۳ مارس سال ۲۰۱۳، گوگل اعلام کرد که قصد پایان دادن به خدمات سرویس گوگل ریدر را دارد، میلیون ها نفر آواره شدند، اما ادوین خدابکچیان و دیگر مؤسس سایت فیدلی سیریل موتران خوشحال بودند، این خبر برای آنها بسیار نویدبخش بود.

خدابکچیان، پیش از آن سایت و سرویس های تازه زیادی را به صورت سریالی درست کرده بود، فیدلی که در ابتدا Feeddo نامیده می شد، ۴ سال پیشتر ایجاد شده بود.

در نوامبر سال ۲۰۱۲، این سرویس مبدل به یک خبرخوان هوشمند شد که قابلیت رقابت با محصول گوگل را داشت، طیف کاربران این سایت وسیع بود، از یک کاربر عادی که می خواست به سرعت در زمینه های مختلف به روز شود، تا پژوهشگران مغز و اعصاب.

در حال حاضر ۴۰ میلیون نفر با فیدلی، خبر می خوانند و هر ثانیه دو هزار مقاله جدید، توسط این خبرخوان سینک می شوند.

اما در مارس ۲۰۱۳، هنگام اعلام خبر تعطیل شدن گوگل ریدر، فیدلی تنها کمی بیشتر از یک میلیون کاربر داشت، اما مسلما تعطیلی گوگل ریدر، کاربران انبوهی را به صرافت پیدا کردن خانه تازه می انداخت. پس مدیران فیدلی سعی کردند، فیدلی را به عنوان یک جایگزین خوب معرفی کنند. اقدام نخست این بود که انتقال فیدها را گوگل ریدر به فیدلی را آسان کنند.

در پشت پرده، گروه مهندسان فیدلی به سرپرستی خدابکچیان، سخت مشغول بودند تا سرورهای سایت را آماده و فعال و پاسخگو نگاه دارند.

به گفته خدابکچیان، ۸۰ درصد کاربران گوگل ریدر، فیدلی را انتخاب کردند و ناگهان کاربران این سایت ۱۵ برابر شد و ۱۵ میلیون نفر رسید.

فدیلی به سرعت سرویس ابری اطلاعات را ساخت و API خود را به توسعه دهندگان عرضه کرد، اما ۱۵ برابر شدن کاربران، چه سود اقتصادی می توانست در بر داشته باشد؟

مدل اقتصادی فیدلی، مثل Evernote، مدل freemium است، یعنی کاربران با پرداخت مبلغ اندکی، می توانند به نسخه Pro سایت دسترسی پیدا کنند، برخلاف برآورد اولیه، میزان استقبال از نسخه Pro زیاد بود و درآمد حاصل از آن هم به تناسب، قابل توجه. یک شبه تعداد کاربران نسخه Pro سایت، به میزان قابل توجهی رسید، خود مقامات فیدیلی حدس می زدند ظرف ۱۰ ماه اینقدر کاربر Pro پیدا کنند!

قیمت پیشنهادی اولیه این بود: ۵ دلار برای یک ماه – ۴۵ دلار برای یک سال و ۹۹ دلار برای همه عمر!

ساعت ۱۱ شب بود که این قیمت ها و افتتاح نسخه Pro اعلام شد، خدابکچیان این خبر و نرخ ها را ساعت ۱۱ شب در سایت گذاشت و بعد خوابید!

ساعت شش صبح او از خواب بیدار شد، ناگهان شوک زده شد، در طول نسخه Pro فیدلی، ۵۰۰ هزار دلار فروخته بود!

فدیلی در حال حاضر ۱۴ هزار مشترک پولی دارد، هزینه اشتراک مادام العمر فیدلی در حال حاضر ۲۹۹ دلار است.

با یک حساب سرانگشتی مشخص می شود که اگر همه این ۲۴ هزار نفر، نرخ آبونمان سالانه را بپردازند، شرکت یک میلیون دلار در سال کاسبی می کند و این برای شرکت کوچکی که تنها ۱۲ کارمند دارد، مناسب است.

فیدلی کاربران موبایل زیادی دارد، کاربران موبایل، در هر جلسه، ۲۰ دقیقه فیدها را می خوانند. کاربران دسکتاپ، به طور متوسط زمان بیشتری را صرف می کنند و ۵۵ دقیقه فید می خوانند. بیشتر کاربران، ۵ روز از ۷ روز هفته، از فیدلی استفاده می کنند.

خدابکچیان دلیل این کاربری وسواس گونه را در ماهیت فیدلی می داند، فیدلی محصولی برای افزایش بهره وری است و یک اپلیکیشن برای سرگرمی نیست.

فیدلی از نظر ماهیتی و کیفیت، چیزی بین فلیپ بورد و سرویس پالس است.

فیدلی به رشد خود ادامه می دهد و در جستجوی سرمایه گذارهایی برای این کار است.

آیا احتمال دارد که در آینده یک شرکت بزرگ، فیدلی را بخرد؟

واقعیت این است که انصراف گوگل از داشتن یک سرویس فیدخوان، باعث تردید شرکت های بزرگ دیگر هم شده است، اما خدابکچیان فعلا دوست دارد به فروختن شرکت اش فکر نکند:

«این سومین شرکت من است و به خارج شدن از آن فکر نمی کنم.»

مجله اینترنتی برترین ها ( www.bartarinha.ir )