برنامه های کاربردی و دولت الکترونیک
برنامه های کاربردی و دولت الکترونیک
وسایل و دستگاه های ریز و درشت رایانه ای به همراه اینترنت، به رویای دهکده جهانی رنگ واقعیت بخشیده اند.
امروزه ارتباطات به معنی اتصال به شبکه اینترنت تعبیر می شود و این موضوع آنقدر مهم است که انواع و اقسام راهکارها برای دسترسی به این شبکه، طراحی شده و در دسترس عموم قرار دارد البته گسترش و نفوذ اینترنت به لایه لایه جامعه و تولید هر چه بیشتر رایانه هایی با قابلیت حمل پذیری آسان و انواع و اقسام گوشی ها و تبلت های هوشمند را نمی توان بی ارتباط با نیاز مردم و نهادها، شرکت ها و سازمان های مختلف دانست.
در حقیقت این خدمات دهنده ها هستند که با تغییر شیوه سرویس دهی و ارائه خدمات خود هر چه بیشتر جامعه را به سمت استفاده از ابزارها و روش های نوین برای انجام امور مختلف هل می دهند.
بر همین اساس، یکی از خدماتی که سال هاست در داخل کشور از آن بحث می شود، دولت الکترونیک است که چشم اندازش استفاده بهینه و حداکثری از تمامی بسترها و زیرساخت های فناوری اطلاعات است.
وقتی به تعریفی که از دولت الکترونیک ارائه شده می نگریم، به این مفهوم می رسیم که دولت الکترونیک یعنی دولتی که هفت روز هفته و ۲۴ساعت شبانه روز جهت ارائه خدمات بهتر و آسان تر در دسترس شهروندانش باشد.
برای دستیابی به این مدینه فاضله استفاده از تمام بسترهای مخابراتی و اینترنت و در اختیار قرار دادن اطلاعات از سوی مراجع مرتبط لازم است.
این کار نه تنها دسترسی شهروندان به خدمات را آسان تر می کند، کاغذ بازی های اداری و اتلاف وقت افراد برای انجام امور مختلف را نیز کاهش می دهد و جلوی فساد اداری را می گیرد.
اما هر قدر هم که سخت افزار و ابزارهای ارتباطی پیشرفت کنند، باز هم به پلی نیاز است تا شکاف بین کاربر و فناوری را پرکند؛ به عبارت دیگر در این میان حلقه ای وجود دارد که استفاده مردم از امکانات را ممکن می کند و این حلقه چیزی نیست جز نرم افزار.
این روزها متاسفانه یا خوشبختانه بویژه در کشور خودمان سیل خروشان استفاده از گوشی های هوشمند بشدت افزایش پیدا کرده است. با پیشرفت شبکه های موبایلی به جایی رسیده ایم که می توان با یک گوشی که به آسانی درون جیب جا می شود، در هر مکانی به شبکه اینترنت دسترسی داشت.
برنامه های کاربردی در خدمت مردم
با توجه به چشم انداز و دورنمایی که دولت برای دستیابی به دولت الکترونیک برای خویش ترسیم کرده است ناخودآگاه ذهن به این سمت می رود که چرا با توجه به امکانات موجود از روش های نوین استفاده نکنیم. ابزارهایی که می توانند در خدمت روش های نوین قرار بگیرند عبارتند از اینترنت، موبایل و شبکه های ارتباطی نسل جدید.
از سویی عزم دولت هم که برای الکترونیکی کردن امور و تحقق دولت الکترونیک بشدت جزم است؛ پس در این میان تنها می ماند راه یا راه هایی که بتواند نقش حلقه گمشده در این میان را بازی کند و بهترین استفاده را از آن ببرد و البته که خدمات بهتری را به مردم ارائه کند.
یکی از راه هایی که در اینجا به ذهن مان می رسد؛ برنامک های کاربردی یا به اصطلاح اَپلیکیشن ها است.
برنامک کاربردی همان طور که از اسمش هم پیداست وسیله ای است که قرار است وظیفه ای مشخص، مفید و به درد بخور را برای کاربر انجام دهد. اگر بخواهیم مفهوم برنامه کاربردی و ارتباط آن به دولت الکترونیک را شفاف تر شرح دهیم، می توانیم به چند نمونه مثال و برخی کاربردهـای دم دستی آن اشاره کنیم.
حدود ۵۷ سال است که ایران مرکز تخصصی بررسی وضع آب و هوا یعنی سازمان هواشناسی دارد، ولی مشخص نیست که چرا این سازمان نتوانسته هنوز خود را با پیشرفت ارتباطات قرن ۲۱ همگام کند.
همان طور هم که پیشتر گفتیم، امروزه درصد بالایی از مردم جامعه مان تلفن همراه هوشمند دارند که طبیعتا قابلیت اتصال به شبکه اینترنت را هم داراست. در صفحه اول همه این تلفن های هوشمند گجتی وجود دارد که آب و هوای شهر شما را از مرکز هواشناسی لندن، نیویورک یا توکیو دریافت می کند. آیا این موضوع تفکر برانگیز نیست؟
سازمان هواشناسی می تواند با تولید و عرضه یک برنامه کاربردی و فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز آن، خدمتی را ارائه کند که شهروندان ایرانی بتوانند به آسانی با استفاده از یک برنامه کاربردی با گجت ساده در هر نقطه ای از کشور اطلاعات آب و هوایی مکان مورد نظرشان را روی تلفن همراه در اختیار داشته باشند.
نمونه دیگری که از این دست می توانیم به آن اشاره کنیم، پلیس + ۱۰ است که به نوعی پرچمدار دولت الکترونیک بوده است. از بدو تاسیس این دفاتر حتما تا به الان حداقل یک بار شده است که به یکی از این دفترهای پلیس + ۱۰ مراجعه کرده اید.
این دفترها خدمات نسبتا زیادی به مردم ارائه می کند، اما با توجه به این که قرار است دولت هر چه بیشتر الکترونیکی شود و مردم آسان تر با صرف هزینه و زمان کمتر امور اداری و غیراداری خود را انجام دهند، بد نیست یک برنامه کاربردی از سوی مرکز مدیریت این دفاتر ارائه شود.
به این ترتیب مردم می توانند با نصب یک برنامه و در هر جایی از کشور بدون نیاز به حضور فیزیکی خود در دفتر پلیس + ۱۰ امور بسیاری را از طریق گوشی همراه خود انجام دهند.
نمونه دیگری که البته تا به حال پیشرفت هایی را در زمینه آن داشته ایم، بانک ها هستند که می توانند بسیاری از خدمات خود را در قالب یک برنامه کاربردی روی گوشی هوشمند به مشتریان خود ارائه کنند. گویا تاکنون فقط بانک سامان نسبت به ایجاد این برنامک اقدام کرده است.
مواردی که در این مقاله عنوان کردیم، گوشه ای از کاربردهایی است که می توان بر بستر تلفن همراه و تجهیزات مخابراتی و با به کار گیری برنامه های کاربردی ارائه کرد. امروزه این قضیه تقریبا بر همگان اثبات شده است که تلفن های همراه صرفا وسیله ای برای برقراری مکالمه نیستند، بلکه می توان استفاده های بی شماری از آنها کرد که در این نوشته برخی از آنها را ذکر کردیم.
این استفاده ها که در قالب خدمات ارزش افزوده دسته بندی می شوند، می توانند تغییرات زیادی را در استفاده و دسترسی سنتی به بسیاری از خدمات ایجاد کنند. رفت وآمدها را کاهش دهند و حتی افزایش رقابت بین عرضه کنندگان خدمات، موجبات کاهش قیمت را فراهم آورند.
رامین فتوت
