کرایسیس ۳
کرایسیس ۳
پایان اودیسه پرافت
عنوان انگلیسی بازی: Crysis ۳
پلتفرم: Xbox۳۶۰، PS۳، PC
ناشر: Electronic Arts
سازنده: Crytek
سبک: اکشن اول شخص
امتیاز: ۸
قطعا هرکس معیارهای خاص خودش را برای تعریف یک بازی ـ یا اثر هنری ـ ایده آل دارد. درحالی که یک نفر گیم پلی «ندای وظیفه» را می ستاید، دیگری با نیشخندی، روند سریع و صاعقه مانند «شیطان هم می گرید» را پیش می کشد. اما در این میان برخی عناوین پدید می آید که مانند حقایق علمی اثبات شده است و انکار آنها امری غلط و عبث است. برترین بودن «کرایسیس» در دامنه گرافیک فنی از همین حقایق است که انکار آن از هیچ کس برنمی آید. بعد از انتقادهایی که به قسمت دوم بازی روانه شد و خیلی ها با ادعای این که گرافیک فنی بازی قربانی عرضه روی کنسول های خانگی شده است، کرایتک به مخاطبان قول داد در قسمت سوم این کاستی را جبران کند و چه خوشایند است کرایتک کاری فراتر از جبران انجام داده است. نسخه سوم بازی از تمام توان کنسول ها استفاده می کند. کرایسیس این مرتبه پربارتر پا به عرصه وجود گذاشته و قصد دارد یک بار برای همیشه کار را تمام کند. کمپانی فاسد CELL در ظاهر با احداث سازه هایی تظاهر به فعالیت های بشردوستانه می کند، اما در باطن این شرکت قصد تصرف زمین را دارد. ماجرا عمق بیشتری دارد و در حقیقت CELL به دنبال حکومت بر دنیای بشری است. از سوی دیگر تهدید بی پایان Cephها، این موجودات فضایی خوف آور پایانی ندارد و در صورت انجام ندادن اقدامی بموقع، نسل بشر در خطر انقراض قرار خواهد گرفت.
این بار نیز پرافت تنها نیست و دونفر او را در دستیابی به انتقام شدیدا به تعویق افتاده اش یاری می کنند. مردی به نام سایکو که CELL لباس نانوی او را از تنش جدا کرده، حال مجبور است با حقیقت تلخ میرا بودن کنار بیاید و دیگری دختری با نام کلر که متخصص ارتباطات یک گروه از مبارزان آزادی با قصد نابودی CELL است. فیلمنامه از نسخه های پیشین بهتر شده و برای اولین بار می توانید کمی با شخصیت پرافت ارتباط برقرار کنید. شخصیت های جانبی نیز بخوبی ساخته و پرداخته شده اند. مراحل پایانی تا حدودی از ضعف روایی رنج می برد که می توان آن را به دلیل یک پایان حقیقی بر این سه گانه اتمام مناسب داستان، نادیده انگاشت. کرایتک باز هم در خلق یک اثر هنری چه از نظر فنی و چه هنری سنگ تمام گذاشته است. در صلابت بی بدیل آن که شاید هم اکنون دو یا سه سال از هر عنوان جلوتر باشد هیچ شکی نیست، اما هنر سازندگان در خلق تک تک مراحل و مناطق محل رخداد بازی قابل رویت است. صحنه های صنعتی با چنان هنری با صحنه های طبیعی ترکیب شده اند که مخاطب را به تحسین وامی دارد. انیمیشن ها فراتر از یک بازی بوده و هم رده با کارهای سینمای است. حرکات صورت و میمیک ها، عالی از کار درآمده و صداهای قدرتمند باورپذیری آنها را دوچندان می کند. افکت های صوتی سلاح ها نیز بی نقص است و شاید تنها ایراد وارده به صداگذاری، استفاده مکرر و بیش از حد از نمونه صداهای سربازان دشمن باشد که گاهی مخل اعصاب می شود. ظاهر کلی بازی واقعا نفسگیر است.
همه چیز، چه بافت ها، چه سایه ها، چه دورنماها و... همه و همه اجرایی هماهنگ و هم آوا دارد. از واضح ترین ایرادات این قسمت می توان به سادگی بیش از حد آن اشاره کرد. در حالی که قسمت دوم بازی شما را در مقابل دشمنانی بشدت هوشیار قرار می داد که با هر حرکت نابهنگام به سمت شما حمله می کردند، این قسمت از هوش مصنوعی ضعیف و امکانات بیش از حد برای از بین بردن دشمنان رنج می برد. سلاح های زیادی برای مبارزه در دسترس دارید که در این میان سلاح فضایی ها واقعا خوش می درخشد. آتش افکن و خمپاره انداز Cephها واقعا معرکه است. اما مهم ترین سلاح این قسمت تیر و کمان پرافت است که با یک تیر می تواند خیلی از دشمنان را از پا دربیاورد. در کنار تیرهای ساده، تیرهای انفجاری و الکتریکی نیز در اختیار دارید. در استفاده از تیرها با محدودیت روبه رو هستید، اما می توانید پس از هر شلیک به جسد مورد حمله رجوع کرده و تیرهای ساده خود را بازیابی کنید. لباس نانوی پرافت مانند گذشته قدرت های ویژه ای را در اختیار شما قرار می دهد تا عمق بیشتری به تجربه خود ببخشید.
این قابلیت ها شامل زره دفاعی، افزایش چالاکی و نامرئی شدن از نسخه های قبل به این قسمت پا گذاشته است و در این زمینه شاهد پیشرفت بسزایی نیستیم. Visor جدید پرافت مجهز به قابلیت هک کردن تجهیزات نظامی مختلف است. می توانید مواردی مانند مسلسل های ایستا و زمین های مین را هک کنید، سپس آنها را علیه خود دشمن استفاده کنید. متاسفانه تمام این قابلیت ها بسادگی بازی می افزایند. با این که بازی در بیشتر مراحل ـ مخصوصا در اواخر بازی ـ محیط های بزرگ و وسیعی در اختیار بازیکن قرار می دهد تا هر طور که صلاح می داند پیشروی کند، اما سناریو به گونه ای است که با به دل دشمن زدن به صورت مستقیم خیلی راحت و بی دغدغه می توان کار را تمام کرد. هر سلاح نیز الحاقیات خاص خود را دارد. متاسفانه خبری از آن صحنه های نفسگیر و به یاد ماندنی نسخه های قبلی نیست و دو رئیس بازی نیز تلاش زیادی برای از بین رفتن نمی خواهند. تعدادی صحنه خودرورانی هم در بازی وجود دارد که اصلا کنترل خوبی نداشته و به تجربه خوب پیشین لطمه می زند.
چک پوینت ها نیز در این قسمت فراوان تر از نسخه های قبل است. البته اگر دلتان بخواهد می توانید بازی را در درجات سخت تر تجربه کنید و چالش بیشتری برای خود خلق کنید. کرایسیس ۳ در بخش چندنفره نیز خوش می درخشد.
در مد Crash Site که نوعی King of the Hill محسوب می شود شرکت کنندگان باید محموله های ارسال شده از هوا را یافته و از آن مراقبت کنند. نیروهای لباس نانو در بخش چندنفره نیز قابل استفاده است و به جذابیت این حالت می افزاید. مد Hunter هم که به نوعی هایلایت بازی به شمار می رود، یک گروه از سربازان CELL را در مقابل دو سرباز مخالف که می توانند استتار نامرئی انجام دهند ـ و فقط تیر و کمان را به عنوان سلاح در دست دارند تا قرار می دهد. تیم سربازان CELL وظیفه دارند تا اتمام شمارش معکوس از خود دفاع کرده و زنده بمانند. هر کدام از سربازان که کشته شود در هیبت یک کاراکتر مخالف به بازی برمی گردد تا همان کسانی را که تا چند لحظه پیش همکارش بودند از پا دربیاورد. مدت زمان لازم برای اتمام بازی در حدود کمتر از ده ساعت بوده و در مواردی چون این که می خواهید با مخفیکاری پیش بروید یا مانند ندای وظیفه به دل دشمن بزنید بستگی دارد. در پایان باید گفت عنوان تازه کرایتک یک شاهکار حقیقی بصری و یک شوتر خوب اول شخص ـ و نه عالی ـ به حساب می آید. آن را به تمام هواداران این سبک (مخصوصا دارندگان رایانه های قدرتمند) توصیه می کنیم.
سیاوش شهبازی
روزنامه جام جم ( www.jamejamonline.ir )
